Geblokkeerde woede doorbreken

Dit is een voorbeeld (kort samengevat en in hoofdlijnen) hoe een balans met Stress Release 3 kan verlopen. Hierbij is het belangrijk dat de cliënt de staat waarin die zich begeeft en die de natuurlijke genezing belemmert of de effectiviteit van de behandeling blokkeert aangaat. Alles wat daarna aan de orde komt heeft effect en zal inzichten en herstel bevorderen en dat is wel zo fijn.

Cliënt vertelt dat ze de laatste tijd zeer vermoeid is, voorheen ging dat wel over door in het weekend extra rust te pakken, maar de laatste tijd werkte dat niet meer. Ze werkt 4 dagen in de week voor een baas die ‘haar zaken goed voor elkaar heeft’. Wanneer ik vraag wat ze daar mee bedoelt, vertelt ze dat haar baas ‘Zakelijk, maar niet te zakelijk is. Goed in de gaten heeft waar aandacht aan gegeven moet worden. Zelf meewerkt wanneer nodig. En uitdagingen aangaat.’ Op mijn vraag of er iets verandert is vóór ‘de laatste tijd’. Geeft ze aan dat het bedrijf groeit, dat er extra mensen aangetrokken zijn, maar dat die ‘natuurlijk’ eerst in moeten werken. Het klinkt als de woorden van haar baas. Wanneer ik vraag of ze in kan schatten hoe lang dat inwerken gaat duren, geeft ze aan dat dat iig tot de zomervakantie zal duren (dat is dan nog 4 maanden). “Dat is best lang nog”, zeg ik. “Ik bedoel, best lang om zeer vermoeid te blijven en niet te herstellen in het weekend”. Ze kijkt me wat triestig aan.

Omdat ik de rest van het verhaal wil laten vertellen door haar lichaam, vraag ik haar op de tafel te komen liggen. Ik doe de voortesten en vraag haar daarna aan haar enorme vermoeidheid te denken en de situatie op haar werk die de komende maanden nog voortduurt. Haar lichaam geeft aan dat dit stress geeft. Hiermee test ik diverse punten op het lichaam (Alarmpunten). Zowel het Long-alarmpunt als het Blaas-alarmpunt geven een indicatie verandering. Vanuit geblokkeerde emoties geeft dit aan dat er sprake is van ingehouden woede en geblokkeerde vreugde. Ik leg dit aan haar voor en vraag hoe dat voor haar is. Ze kijkt me verrast en tegelijkertijd met een blik van herkenning aan. “Ja, vreugde is er niet meer. Ik was altijd de optimist en degene die de gezelligheid in bracht. Dat lukt me niet meer. Dat was door mijn collega’s ook al opgevallen. Ingehouden woede herken ik niet. Ik ben nooit boos, voel me ook nooit boos, daar heb ik echt niets mee”. En die vind ik dan weer heel interessant!

Ik leg haar uit dat ik 2 zinnen wil testen en dat dit gaat om de woede intern groter laten worden, zonder dat andere daar iets van merken of deze woede op een juiste manier naar buiten brengen. Ze mag zeggen: “Ik wil mijn ingehouden woede uiten” – “Ik wil mijn ingehouden woede behouden”. Waarna ik haar spieren test. Haar lichaam geeft aan dat ze die ingehouden woede niet wil uiten en intern wil laten zodat andere er geen last van hebben. Dit bespreek ik met haar. Die herkent ze wel. Daarop mag ze haar handen op haar buik leggen en klop ik op een acupressuurpunt, terwijl ze de zin mag zeggen: “ik hou van mezelf, accepteer, waardeer en respecteer mezelf ook als ik mijn woede intern groter laat worden”. In het begin is het een wat statisch gebeuren en langzaam aan begint er inzicht te komen, verzacht haar gezicht en wordt de zin wat langzamer en met meer gevoel uitgesproken. Ondertussen zeg ik niets en kijk haar vriendelijk – aanmoedigend – aan. Daarna test ik de zinnen opnieuw. “De zinnen testen nu zo dat ik weet dat alles wat we hierna gaan doen ook daadwerkelijk gaat helpen. Ook fijn!” zeg ik tegen haar en ze glimlacht trots.

Ze mag weer denken aan haar enorme vermoeidheid en de situatie op haar werk die de komende maanden nog voortduurt. Haar lichaam geeft nog steeds aan dat dit stress geeft. Dan klop ik stevig in het kuiltje onder het sleutelbeen, ongeveer 6 cun lateraal van de middellijn, terwijl ze aan de situatie blijft denken. Het duurt even voordat er een diepe zucht komt. Ik vraag haar wat er gebeurt. “Het lijkt wel of er ruimte komt voor mij. Geen idee hoe ik het anders moet omschrijven”. Ik geef aan dat ik dat een hele mooie omschrijving vind, leg haar beide handen op haar buik en ga verder met het kloppen op haar beide handen. Ondertussen vraag ik haar aan haar situatie te blijven denken en tegelijkertijd de opdrachten die ik haar geef uit te voeren. Dat doet ze goed. Vervolgens klop ik nog even in het kuiltje onder het sleutelbeen. Hierna geeft haar lichaam aan dat wanneer ze aan de situatie denkt, dat geen stress meer geeft. De punten op haar lichaam geven ook geen reactie meer ten opzichte van deze gedachten.

“Hoe voel je je nu?” vraag ik haar. “Moe, maar anders moe, tevreden moe”. Ik zeg niets en kijk haar uitnodigend aan. “Ik ga het gesprek aan met mijn baas en we gaan samen zoeken naar een oplossing voor deze 4 maanden”. “Wat maakt dat je dit gaat doen en tot nu toe nog niet gedaan hebt?” vraag ik haar. “Het is niet in mij opgekomen om voor mezelf op te komen. Weet je, het borrelt dan intern, die heb ik wel gevoeld nu, maar het komt er niet uit. Ik had de kracht niet om het te uiten. Misschien ook wel bang dat het dan zou exploderen. Nu voelt het als iets wat ik mag vragen, mag bespreken, ook wel ten gunste van het bedrijf én mezelf.” “Mooi. En wat is het eerste wat je nu gaat doen?” “Ik ga zo eerst iets lekkers halen bij de bakker voor bij de koffie en daarna stuur ik mijn baas een mail voor een afspraak maandagochtend”. “Dat lijkt me een goed plan. De volgende keer wil ik weten hoe het afgelopen is en gaan we dieper in op grenzen stellen, exploderen en dat wat zich verder aandient.” Dat vindt ze een heel goed plan en we maken een nieuwe afspraak. Daarna nemen we afscheid van elkaar en wensen elkaar een heel fijn weekend.

Dit is een voorbeeld (kort samengevat en in hoofdlijnen) hoe een balans met Stress Release 3 kan verlopen.

Dit voorbeeld is geschreven na het geven van de cursus van Stress Release 3 - 29 maart 2024