Verbinding zorgt voor meer integratie

Daniel Siegel blz 166..170 Mind. Een reis naar de essentie van ons mens-zijn.

Verbinding zorgt voor meer integratie. Dat is hoe en waarom verbinding (het erkennen van en afstemmen op elkaars kwetsbare subjectieve werkelijkheid) zo'n prettig gevoel geeft: het zorgt voor meer integratie en daardoor voor een harmonieuzere, levendigere en gezondere manier van leven.

Ons onbewust én onze relaties hebben een grote invloed op ons. Dit betekent dat we niet volledig de touwtjes in handen hebben. De MIND kan een eigen wil hebben. Soms realiseren we ons dat voor het eerst aan het begin van onze tienerjaren.

Tijdens de adolescentie kunnen we gaan reflecteren op hoe ons leven verloopt. We beginnen in te zien dat de wereld die we krijgen aangereikt niet per se de wereld is waarvan we ons voorstellen dat we daar graag zouden wonen. Toch laten velen van ons bij de overgang voorbij die adolescente periode, die rusteloosheid achter ons, die we vervolgens toeschrijven aan onvolwassenheid of adolescente opstandigheid die niet thuishoort in ons leven. In het boek Brainstorm bied ik (Daniel J. Siegel) de adolescent (en iedere volwassene die ooit een adolescent is geweest), een manier om de cruciale uitdagingen en kansen uit deze belangrijke periode in het leven te onderzoeken. Wat voor mij heel bevestigend is geweest toen ik deze ideeën onderwees aan adolescenten, is hoe open ze vaak staan om na te denken over deze diepgaande kwesties over wat en wie we zijn.

De essentie van de adolescentie omvat een emotionele vonk, een sociale betrokkenheid, een zoektocht naar nieuwe ervaringen en een creatief verkennen. Deze essentie van onze adolescente periode, waarin onze hersenen groeien en een andere vorm aannemen (tot we halverwege of eind twintig zijn), blijkt ook de essentie te zijn van hoe wij als volwassenen onze hersenen op een goede manier blijvend - een leven lang - kunnen laten groeien. Deze emergente emotionele vonk, deze passie voor het leven hoeft dus niet verpletterd te worden door de verantwoordelijkheden die het leven ons oplegt terwijl we ons plekje op de wereld zoeken.

In ons leven moet er ruimte zijn om naar binnen te kunnen kijken, om een 'time-in' te nemen als we een 'time-out' nemen van de dagelijkse tredmolen van de verwachtingen van anderen en de verwachtingen die we onszelf hebben opgelegd. Ruimte vinden in je leven biedt kansen om na te denken over waar je nu bent en hoe je geest kan verlangen naar een nieuw soort helderheid, een nieuw soort leven. En om een nieuwe manier te vinden om met ons levenspad om te gaan.

Soms welt de roep om helderheid te midden van de verwarring op uit de wijsheid van ons lichaam, uit de sensaties in ons hart of onze ingewanden, uit beelden en gevoelens die bovenkomen en uit gedachten die misschien irrationeel lijken en worden genegeerd. Maar afstemmen op deze niet-rationele signalen en onderzoeken wat ze misschien betekenen, kan het rationeelste en belangrijkste zijn wat je ooit hebt gedaan.

Deze ‘time-in’ draait niet om totaal in jezelf opgaan, maar om je openstellen voor een reis van zelfonderzoek en zelfontdekking. 

Misschien maakte dat zelfonderzoek wel een fundamenteel deel uit van de reis die je tijdens je adolescentie ondernam. Die periode is soms vervuld van spanning tussen ergens deel van willen uitmaken en je eigen weg willen vinden. Hoe kun je tegelijkertijd ergens in willen passen en ergens lid van willen zijn en toch een authentiek individu willen zijn? Je wilt ergens in opgaan maar er ook uit springen. Terwijl we onze weg zoeken in de buitenwereld, voorbij familie en vrienden, krijgen we de kans om helder te maken wie we zijn voorbij de verwachtingen van anderen.  

Om onszelf te leren kennen wenden we ons in gewaarzijn tot wat we voelen, tot ons subjectieve innerlijke leven. Zonder toegang tot die innerlijke wereld, tot die zee binnen in ons, zijn we niet in staat een innerlijk kompas te ontwikkelen waarmee we onze eigen weg kunnen vinden. 

Voor een geïntegreerd leven is het van vitaal belang om onze subjectieve ervaring te erkennen.

Deze subjectieve sensaties zijn echt, zelfs als ze niet kunnen worden waargenomen door iemand buiten onszelf. De klassieke opvatting is deze: ook al zie jij iets roods en zie ik iets roods, dan nog kunnen we nooit weten of de manier waarop jij die kleur ervaart en de manier waarop ik dat doe dezelfde zijn. 

We kunnen dit hele hoofdstuk een 'uitnodiging' noemen om je bewust te worden van de keuze die je hebt om geestelijke ruimte te scheppen in je leven die subjectiviteit respecteert, vrijheid voor je groei en expressie cultiveert en de innerlijke en onderlinge werelden eerbiedigt die jou maken tot wie je bent. We kunnen ons bewust worden van de cruciale werkelijkheid van ons subjectieve geestelijke leven.

De dertiende-eeuwse mystieke dichter Rumi drong er in zijn gedicht 'De ochtendbries' bij ons op aan niet weer in slaap te vallen nu we eenmaal wakker zijn.

Misschien bestaan die twee werelden uit de objectieve wereld zoals je die waarneemt met het fysieke oog en de subjectieve wereld zoals je die waarneemt met mindsight.

De enige manier waarop we dit ontwaken kunnen ontwikkelen, is door aandacht te besteden aan onze subjectieve werkelijkheid.

In sommige culturen zet het socialisatieproces ons ertoe aan om met behulp van fysiek waarnemen ergens in te passen, om de externe regels die zichtbaar gedrag sturen onder de knie te krijgen. Het is heel iets anders om je aandacht te richten op deze waarneembare externe wereld dan om je te richten op de innerlijke en onderlinge wereld van de subjectieve werkelijkheid van de geest.

Nodig jezelf uit om je bewust te worden van de rijke sensaties in je lichaam. Hebben deze sensaties je geholpen een dieper inzicht te krijgen in wat zich in je leven voltrekt?

Als er beelden bovenkomen, hoor je dan een stem in je binnenste en ervaar je dan de betekenissen van zijn boodschap? Zie je dan levendig gedetailleerde visualisaties voor je geestesoog? Beelden kunnen zich voordoen in allerlei vormen, en als je je afstemt op deze werelden, die soms zonder woorden zijn, kan dat een belangrijke blik in je eigen geest opleveren.

Voel je het gebied van opkomende emoties stijgen en dalen binnen het affectieve landschap van je innerlijke geestelijke leven? Als je emotie beschouwt als een verschuiving in de integratie, kun je dan aanvoelen of die verschuiving tot een afname leidt die je in de richting van chaos en rigiditeit stuurt, of tot een toename die een gevoel van verbinding en harmonie oproept?

En als er gedachten opkomen, op wat voor manier vullen die woorden of die niet in woorden uitgedrukte gevoelens dan je gewaarzijn? Gedachten zijn slechts één deel van een rijke, complexe geest die ons aan ideeën kan helpen en ons kan bevrijden van het dwingende nu, zodat we op een nuttige manier kunnen reflecteren op het verleden en plannen kunnen maken voor de toekomst.

Op al die manieren schiften we door de geest, nemen hem als uitgangspunt om de subjectieve wereld van onszelf en van anderen te verkennen. Wanneer we dit subjectieve gevoel met vriendelijkheid en compassie tegemoet treden, bezorgen we anderen en onszelf integratie. Dat is hoe en waarom verbinding (het erkennen van en afstemmen op elkaars kwetsbare subjectieve werkelijkheid) zo'n prettig gevoel geeft: het zorgt voor meer integratie en daardoor voor een harmonieuzere, levendigere en gezondere manier van leven.

Daniel Siegel blz 166..170 Mind. Een reis naar de essentie van ons mens-zijn

Nederlandstalig | 480 pagina's | 9789463160360 | mei 2017

Daniel Siegel legt uit wat energie & informatie stroom is (wetenschappelijk) en hoe die stroomt tussen mensen. Hoe we één systeem zijn.
Hij heeft het over hoe we in onze cultuur onszelf uit onze verbondenheid gehaald hebben! En welke gevolgen dat kan hebben. Dat was in 2017 in de VS
Relaties zijn belangrijk! Wij zijn een onderdeel van één systeem.

“Here in Namibia,” I said, “there’s horrible drought, famine, and many endemic diseases that are resistant to medications. And yet the people of every village we’ve visited seem very happy. Can you ask why they’re so happy?” My translator posed the question to the villager, who said something I’ll never forget. He said, “We’re happy because we belong. We belong to each other in our community, and we belong to Earth.”

21 maart 2018