De reis naar volwassenheid: meer dan alleen ouder worden
Als mens zijn wij een unieke creatie, met een uitzonderlijk lange periode van afhankelijkheid in onze jeugd. Deze jaren vormen ons diepgaand en de stemmen van onze opvoeders internaliseren we vaak voor lange tijd. De reis naar volwassenheid is dan ook meer dan alleen het tellen van de jaren; het is een fundamentele innerlijke transformatie, een zoektocht naar ons authentieke zelf voorbij de schaduw van deze afhankelijkheid.
De lange schaduw van afhankelijkheid
Denk er maar eens over na: terwijl de meeste diersoorten er relatief kort over doen om zelfstandig te functioneren, zijn wij als menselijke baby's en kinderen jarenlang volledig afhankelijk van de zorg van anderen. Een kind in onze samenleving mag, afhankelijk van de omstandigheden, vaak pas rond de zeven jaar zelfstandig naar school lopen. Het doen van boodschappen of het reizen naar een andere stad is dan nog van een heel andere orde. Deze lange periode van afhankelijkheid vormt ons op een diepgaande manier.
De geïnternaliseerde stemmen
Gedurende deze vormende jaren zijn we constant omringd door de stemmen en overtuigingen van onze opvoeders. We nemen hun woorden, hun waarden en hun manier van kijken naar de wereld in ons op. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we deze stemmen internaliseren en dat ze een grote invloed hebben op hoe we onszelf zien en hoe we ons gedragen. Vaak vertonen we gedrag dat 'wenselijk' werd geacht in ons gezin van herkomst, simpelweg omdat we zo zijn opgevoed. Of, aan de andere kant, we rebelleren juist tegen deze opgelegde normen, als een reactie op de uitdagingen die we hebben ervaren.
De zoektocht naar het zelf
Het is een hele reis om na deze lange periode van sterke externe invloed weer bij onze eigen, authentieke stem uit te komen. We hebben jarenlang geleefd onder de 'schaduw' van de verwachtingen en overtuigingen van anderen. Het proces van volwassen worden, waar we nu dieper op ingaan, is in essentie een zoektocht naar onszelf, naar wie we werkelijk zijn los van deze geïnternaliseerde stemmen.
De misvatting van ouder worden
Vaak wordt 'opgroeien' gezien als simpelweg een kwestie van ouder worden, van het verstrijken van de jaren. Maar de werkelijke betekenis van volwassen worden gaat veel dieper. Het is niet slechts een chronologische gebeurtenis, maar een fundamentele innerlijke transformatie. Het is een verschuiving in hoe we onszelf zien en hoe we ons verhouden tot de wereld om ons heen.
De noodzaak tot loslaten
In onze kindertijd zijn we volledig afhankelijk van onze ouders, voornamelijk onze moeder, voor onze fysieke en emotionele behoeften. We internaliseren hun aanwezigheid en geloven dat we hun steun, troost en bescherming nodig hebben om te overleven. Echter, om werkelijk volwassen te worden, moeten we deze afhankelijkheid loslaten. Dit betekent niet dat we onze ouders niet meer liefhebben of waarderen, maar dat we erkennen dat we de capaciteiten die zij ons boden, in onszelf hebben ontwikkeld.
De angst voor de leegte (en psychologisch reversal)
De angst die gepaard gaat met het loslaten van deze afhankelijkheid is begrijpelijk. Het voelt alsof we een essentiële bron van steun verliezen en in een leegte terechtkomen. Soms kan er zelfs een onbewuste weerstand zijn tegen deze verandering, een fenomeen dat bekend staat als Psychologisch Reversal. We kunnen onbewust vasthouden aan oude patronen, zelfs als ze ons niet langer dienen, uit angst voor het onbekende dat voor ons ligt.
De ontdekking van essentie in de leegte
Maar in die leegte, in die ruimte die ontstaat wanneer we de geïnternaliseerde 'moeder' in onszelf ontbinden, ontdekken we onze eigen essentie. Deze essentie is wie we werkelijk zijn, los van aangeleerde patronen en verwachtingen. Het is de bron van onze eigen liefde, mededogen, kracht en intelligentie.
De kenmerken van essentie (innerlijke kracht)
Vanuit deze essentie putten we onze innerlijke kracht. Het is het vermogen om onszelf te troosten, onszelf te motiveren en onze eigen weg te gaan. Het is de basis van ons zelfvertrouwen en ons gevoel van autonomie. Door in contact te komen met onze essentie, ontdekken we dat we de steun en bescherming die we ooit buiten onszelf zochten, in onszelf kunnen vinden.
Wil je hier dieper op ingaan en ontdekken hoe je jouw innerlijke kracht kunt versterken? Lees dan mijn blog over "Vind je innerlijke kracht".
De reis naar zelfontdekking en zelfacceptatie (verbinding met jezelf)
Het ontwikkelen van deze essentie is een proces van zelfontdekking en zelfacceptatie. Het betekent dat we onze eigen behoeften leren kennen en vervullen, dat we onze eigen grenzen stellen en beschermen, en dat we onze eigen unieke kwaliteiten omarmen. Het is een reis naar binnen, naar de diepste kern van ons wezen, waar we de kracht vinden om ons eigen leven te leiden en een diepe verbinding met onszelf te ervaren.
Deze innerlijke reis leidt tot een diepere verbinding met onszelf, wat weer de basis vormt voor gezonde relaties met anderen. In mijn blog "Verbinding met een ander en jezelf" ga ik dieper in op deze dynamiek.
De illusie van externe vervulling
Het lijden dat we ervaren, komt vaak voort uit ons verlangen naar externe zaken. We zoeken liefde, geluk en vervulling buiten onszelf, in andere mensen, bezittingen of ervaringen. Maar ware vervulling kan alleen worden gevonden door naar binnen te keren en onze eigen essentie te ontwikkelen. Dit betekent niet dat we geen relaties of materiële dingen mogen hebben. Integendeel, als sociale wezens hebben we een fundamentele behoefte aan contact met anderen en kan het ervaren van fijne relaties ons leven enorm verrijken. In het leven van alledag bewegen we als mens tussen twee existentiële basisbehoeften: kan ik zijn wie ik ben en heb ik een plek in het groter geheel. De wens om ‘erbij te horen’ is diep in ons geworteld, gevoed door de angst om het bestaan alleen niet aan te kunnen en de pijn van afgescheidenheid. Echter, de sleutel ligt in het niet afhankelijk zijn van deze externe verbindingen voor ons geluk. Ware vervulling ontstaat wanneer we vanuit onze eigen, ontwikkelde essentie een verbinding aangaan met anderen, in plaats van hen nodig te hebben om ons compleet te voelen. Het gaat om het vinden van een gezonde balans tussen autonomie – de innerlijke roep om onszelf te zijn en ons te onderscheiden – en verbondenheid, waarbij we zowel met onszelf in contact kunnen zijn als gezonde, wederkerige relaties kunnen onderhouden.
Thema's als wederzijdse afhankelijkheid en emotionele steun spelen hierbij een belangrijke rol. In mijn blogs over "MWE" en "ESR" onderzoek ik deze relationele dynamieken verder.
Het uitdagende pad naar volwassenheid
Het pad naar volwassenheid is niet altijd gemakkelijk. We zullen weerstand ervaren, twijfels hebben en terugvallen in oude patronen. Het loslaten van oude zekerheden en het omarmen van onze eigen verantwoordelijkheid kan eng en onzeker voelen.
Vertrouwen op essentie als sleutel
Maar door vol te houden en te vertrouwen op onze eigen essentie, kunnen we de angst overwinnen en de vrijheid en vervulling ervaren die gepaard gaan met het echt volwassen zijn. Het is een proces van steeds dieper vertrouwen op onze innerlijke kracht en de wijsheid die in onszelf besloten ligt.
Op onze levensweg naar volwassenheid staan we voor de uitdaging om een balans te vinden tussen verbondenheid en autonomie. Denk eens na over de volgende vragen in jouw eigen leven:
- Hoe ervaar jij de balans tussen erbij horen en jezelf zijn?
- In welke situaties voel je de angst om afgescheiden te zijn het sterkst?
- Hoe geef jij gehoor aan de innerlijke roep om je authentieke zelf te zijn?
- Welke stappen kun jij zetten om steeds meer de held van je eigen verhaal te worden?
